Ja zaś jestem nędzny i zbolały. Niech zbawienie twoje podniesie mnie, Boże!

Piątka osiemnastoletnich dziewczyn była razem na wakacjach nad Morzem Północnym. Podczas odpływu szukały zakopanych w piasku muszelek i zupełnie straciły poczucie czasu. Nadszedł przypływ. Kanał, którym spacerowały, został zalany wodą. Droga powrotna na ląd nagle stała się niemożliwa!

W sąsiedztwie była wyspa, która wydawała się wystarczająco blisko. Zaczęły zmierzać w jej kierunku. Nagle stanęły przy końcu kanału i nie widziały już nic oprócz wody. Wyspa również została zalana. Telefon po pomoc był jedyną rzeczą, którą mogły zrobić. Woda podnosiła się, a one przylgnęły do boi porośniętej małżami, których ostre krawędzie wrzynały się boleśnie w ich skórę.

Ratownicy z łodzi ratunkowej wiedzieli, że mają mało czasu. Temperatura w morzu wynosiła zaledwie 11 stopni. Kiedy dotarli na miejsce, dziewczyny były już w wodzie po szyję. Przybyli w ostatniej chwili!

Przyjaciółki spokojnie zbierały sobie muszelki, potem nadszedł przypływ i było już dla nich za późno. Bez pomocy ratowników nie miałyby żadnych szans. Zostały uratowane tylko dzięki temu, że przypłynęli jeszcze na ostatnią chwilę!

Nasze życie jest jak podróż, podczas której upadamy i grzeszymy, oddalając się od drogi do Boga. Jest nam potrzebny wybawiciel z zewnątrz. Na szczęście jest ktoś taki. To Jezus Chrystus, który zmarł dla nas na krzyżu. Teraz jest gotowy przyjąć każdego, kto zwróci się do Niego. Czy już Go znalazłeś? A może trzymasz się kurczowo czegoś, co nie może Cię uratować? Czy możesz powiedzieć, że jesteś zbawionym człowiekiem?