Bardziej błogosławioną rzeczą jest dawać, aniżeli brać.

Wiara to nie tylko trzymanie się ogólnych prawd znajdujących się w Biblii, takich jak pozycja chrześcijan przed Bogiem czy przyszłe wydarzenia zapowiadane w proroctwach. Wiara przejawia się również w tym, że opieramy się na obietnicach w Słowie Bożym, a z tego wynikają konkretne, codzienne decyzje.

Nie ma tematu częściej poruszanego przez Pana Jezusa niż pieniądze i majątek. To pokazuje nam, jak ważne jest, aby właściwie obchodzić się z tymi dobrami. Temat ten jest ściśle związany z naszym duchowym rozwojem.

Bardziej błogosławioną rzeczą jest dawać, aniżeli brać (Dzieje Ap. 20,35) — powiedział sam nasz Pan i Mistrz. To powinno być mottem życiowym każdego chrześcijanina! Poza tym warto przyjrzeć się obietnicom dotyczącym otrzymywania i dawania, które Pan dał swoim uczniom, gdyż również my możemy oprzeć się na nich. Jedna z tych obietnic, która zarazem jest wyzwaniem w naszym życiu wiary, brzmi: Dawajcie, a będzie wam dane; miarę dobrą, natłoczoną, potrzęsioną i przepełnioną dadzą w zanadrze wasze; albowiem jakim sądem sądzicie, takim was osądzą, i jaką miarą mierzycie, taką i wam odmierzą (Łukasza 6,38).

Na podstawie tej obietnicy Georg Müller (1805-1898) – znany jako „ojciec” domów sierocych w Bristolu – mógł pod koniec swojego życia zaświadczyć: „Dzięki łasce Bożej postępowałem według tych zasad przez 50 lat. Nawet nie potrafię powiedzieć, jak wiele duchowych błogosławieństw otrzymałem dzięki temu, że starałem się chętnie dawać, a Bóg mi to umożliwiał. Wierzący sami okradają się z tego cudownego błogosławieństwa, gdy zachowują się tak, jakby byli właścicielami swojego majątku, a nie jego szafarzami”.

Wszystko, co posiadamy, mamy tylko z łaski Boga. To Bóg powierzył nam pieniądze i majętności, abyśmy mogli nimi zarządzać dla Niego i używać dla Królestwa Bożego. Oczywiście także sami możemy się nimi cieszyć. Podstawowe pytanie, jakie powinniśmy sobie zadać, nie brzmi: „Ile mam dać?”, ale raczej: „Ile mam zachować dla siebie?”.