A Ja ci powiadam, że ty jesteś Piotr i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go.

Ewangelista Mateusz opisuje w swojej relacji życie Pana Jezusa: okoliczności Jego narodzin, służbę, głoszenie Ewangelii, a następnie także Jego cierpienie, śmierć i zmartwychwstanie. Ewangelia Mateusza zawiera tzw. Kazanie na Górze (rozdziały 5-7) oraz przypowieści o Królestwie Niebios (rozdział 13). Kończy się ona tym, że Pan Jezus rozsyła apostołów i obiecuje im: A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata (Mateusza 28,20).

Mateusz spisał swoją Ewangelię pod Bożym natchnieniem i cechuje się ona wyraźną strukturą. W pierwszej połowie przedstawia Jezusa Chrystusa jako Króla Izraela. Ta część kończy się w 12 rozdziale, gdy przywódcy Izraela Go odrzucają. Druga część, od rozdziału 13, opisuje służbę odrzuconego Króla, która teraz nie jest już skierowana wyłącznie do Jego własnego ludu, Izraela, ale obejmuje również narody pogańskie. W tej części również po raz pierwszy w Biblii wymieniony z nazwy zostaje Kościół, czyli Zgromadzenie (w j. greckim ekklesia: wywołani, zebrani), składające się z Żydów i pogan. Dopiero gdy naród izraelski odrzucił Jezusa Chrystusa jako swojego Mesjasza, zostało przez Niego zapowiedziane, że zbuduje swoje Zgromadzenie, którego On sam jest fundamentem. Zgromadzenie to powstało następnie w dniu Pięćdziesiątnicy (patrz: Dzieje Apostolskie 2) i składa się ze wszystkich nowozrodzonych chrześcijan, którzy wierzą w Niego w obecnym czasie.

Pan Jezus mówi tutaj „Moje Zgromadzenie” (lub Mój Kościół). Jest ono Jego własnością, gdyż nabył je przez swoją śmierć, to znaczy za cenę własnej krwi. Teraz On z miłością chroni je i prowadzi bezpiecznie do domu Ojca. Jak dobrze jest wiedzieć, że należy się do tego Zgromadzenia!