Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

I stało się, że umarł żebrak, i zanieśli go aniołowie na łono Abrahamowe; umarł też bogacz i został pochowany.

W rozdziale szesnastym Ewangelii Łukasza zapisana jest długa wypowiedź Jezusa na temat używania środków materialnych. Na podsumowanie tego tematu Pan opowiedział jeszcze jedną historię przedstawiającą dwa sposoby życia, śmierć obu bohaterów i co działo się z nimi później.

Rozważając historię o bogaczu i Łazarzu (Łuk. 16, 19-31) możemy wyciągnąć wiele istotnych wniosków, które rzucają światło na temat życia po śmierci.

1. Po śmierci Łazarz był z Abrahamem, czyli w towarzystwie innych wierzących. Bogacz był sam.

1. Zmarły bogacz cierpiał męki, Łazarz natomiast przeżywał szczęście u boku ojca wszystkich wierzących.

1. Łazarz nie mógł ulżyć w cierpieniach bogaczowi.

1. Łazarz nie prosił Abrahama, aby ludzie na ziemi modlili się o niego.

1. Pomiędzy rajem a krainą umarłych nie ma przejścia (Ew. Łuk.16,26).

1. Abraham nie posłał kogoś z umarłych z ostrzeżeniem do żywych braci zmarłego bogacza.

1. Abraham podaje Pisma Mojżesza i proroków, jako źródło wiary człowieka.