Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

A król rozmawiał wtedy z Gehazim, sługą męża Bożego, i rzekł do niego: Opowiedzże mi o wszystkich tych wielkich sprawach, jakich dokonał Elizeusz: A gdy właśnie opowiadał królowi, jak przywrócił życie zmarłemu...

Lata panowania: 852 – 841 r. p.n.e.

Królowie w Judzie:

Joram (848-841 r.), Achazjasz (841 r.), Atalia (841-835 r.)

Ciekawe a jednocześnie smutne jest, gdy widzimy kogoś bardzo zainteresowanego duchowymi sprawami i czynami ludzi wiary. Ludzie tacy często wyrażają uznanie i podziw, ale sami nie kwapią się, aby pójść w ślady tych, którzy kroczyli ścieżką zależności od Boga. Historia Jorama trafnie ilustruje powyższą prawdę, może być też właściwym ostrzeżeniem dla nas. Ów bohater często miał kontakt z Elizeuszem i mógł widzieć skutki jego prorockiej służby. Pewnego razu nakazał nawet słudze Elizeusza – Gehaziemu, aby opowiedział mu o wszystkich cudach dokonanych przez proroka. Kiedyś Gehazi sam zachorował na trąd, ponieważ chciał z uzdrowienia Naamana czerpać korzyści.

Podczas gdy Gehazi opowiadał o kobiecie, której synowi Elizeusz przywrócił życie – ta sama kobieta właśnie w tym momencie weszła z synem przed oblicze króla, by prosić o zwrot majątku. Wówczas potwierdziła rzetelność sprawozdania Gehaziego. Król nakazał, by oddano jej ziemię wraz z plonami z lat, kiedy nie mogła jej uprawiać. Z pewnością należy docenić uczciwość władcy w tej sprawie, jednak oczekiwalibyśmy tutaj czegoś więcej. Czyż niezwykłe dzieła Elizeusza nie odnosiły się do znacznie większych problemów królestwa i króla?

Wielu ludzi słyszało o wielkich czynach Jezusa. Wiedzą coś o Jego cudownym narodzeniu, świętym życiu, o głoszonych przez Mistrza z Nazaretu przypowieściach i nauce. Słyszeli również o tym, że został ukrzyżowany, zmarł i znów zmartwychwstał. Mogą nawet mieć osobisty kontakt z tymi, którym On podarował życie wieczne. Mogą dziwić się również, obserwując ich odmienione życie, ponieważ aby stać się chrześcijaninem, trzeba doświadczyć nowonarodzenia, które prowadzi do zupełnie nowych celów, nawyków i obyczajów. Jednakże ich zainteresowanie nie prowadzi do wewnętrznej, duchowej przemiany. Wprawdzie wiedzą coś o Chrystusie, jednakże tak naprawdę nie znają Go i nie pragną.

Nie wystarczy jednak uchodzić za sprawiedliwego, miłego albo po prostu dobrego człowieka. Chodzi o coś znacznie bardziej zasadniczego: Jaka jest twoja prawdziwa relacja ze Zbawicielem – Panem Jezusem Chrystusem?