Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

Kto ukrywa występki, nie ma powodzenia, lecz kto je wyznaje i porzuca, dostępuje miłosierdzia.

Było to kilkadziesiąt lat temu: w sobotni wieczór Maria wychodzi na dyskotekę. By powrócić do swoich domów, większość uczestników zabawy decyduje się na ostatni autobus. W niedzielę ktoś dzwoni do drzwi domu rodziców Marii. Policja znalazła zwłoki tej dziewczyny tuż obok parkingu. Mimo usilnych starań doprowadzenia śledztwa do końca oraz badania każdego możliwego śladu, sprawa ciągle pozostaje niewyjaśniona. Policjanci z wydziału śledczego przesłuchują dokładnie podejrzanych, lecz każdy z nich ma swoje alibi. Wiele miesięcy później śledztwo zostaje zamknięte z powodu braku dowodów.

Właściwie Piotr wcale tego nie chciał... Lecz gdyby go ujawniła... Na samą myśl o takiej możliwości ogarnia go paniczny strach. Tak więc widzi tylko jedno wyjście – zamknąć jej usta na zawsze. Potem nie wie, nie chce wiedzieć, jak to możliwe, że jednak do tego doszło. Każdej nocy śni o szeroko otwartych, przepełnionych strachem oczach Marii. Gdyby tylko mógł cofnąć czas i wymazać to straszne zdarzenie! Albo co najmniej zapomnieć! Czy jest jakiś skuteczny sposób? Wciąż stara się czymś zająć – przecież właściwie to już niczego nie musi się obawiać. Swoje ślady tak dobrze zatarł, a policja uwierzyła w jego alibi. Lecz sumienie nie daje się tak łatwo wyprowadzić w pole – dręczy go dniem i nocą. Gdyby tylko ktoś mógł usunąć tę straszną winę!

W końcu Piotr idzie do spowiedzi. Ksiądz uważnie go słucha i radzi mu, by poszedł z tym na policję. Nie, przed tym krokiem Piotra znowu paraliżuje strach...

(dokończenie w następny wtorek)