Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

Lecz szukajcie Królestwa jego, a tamto będzie wam dodane. Nie bój się, maleńka trzódko! Gdyż upodobało się Ojcu waszemu dać wam Królestwo. Sprzedajcie majętności swoje, a dawajcie jałmużnę. Uczyńcie sobie sakwy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej nie ma przystępu, ani mól nie niszczy. Albowiem gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze.
Łukasza 12,31-34

Chrześcijanie jedynie z nazwy w swoich planach i zamierzeniach skupiają się wyłącznie na ziemskich sprawach. Prawdziwi uczniowie Pana Jezusa pamiętają o tym, że mają Ojca w niebie, który się o nich troszczy (w. 30). Dlatego powinni najpierw szukać Królestwa Bożego, czyli myśleć o tym, co jest Boże i ma wieczną wartość oraz być gotowymi do służby dla Boga. Jeśli będą to czynić, to Bóg przyzna się do nich i zawsze da im to, czego potrzebują do życia.

„Trzoda” Pana Jezusa oznaczała tych, których było niewielu, ale którzy szczerze, z głębi serca, szli za Jezusem. Na przestrzeni wieków ta trzoda stała się jeszcze mniejsza. A jednak tej małej trzódce dane jest Królestwo, gdyż uczniowie Jezusa mają żywą relację ze swoim Panem. Tacy uczniowie doświadczają, czym jest „…sprawiedliwość i pokój, i radość w Duchu Świętym” (Rzym. 14,17). Oni mają również Bożą obietnicę, że będą kiedyś panować z Chrystusem na ziemi.

Jednak tym rzeczywistym celem uczniów Pana Jezusa, do którego zmierzają, jest niebo. Tam znajduje się „dziedzictwo nieznikome i nieskalane, które jest zachowane dla nich w niebie” (1. Piotra 1,4). Tam właśnie jest ich „skarb”. Do tego celu dążą, dlatego też nie skupiają się na dobrach materialnych. Uczniowie Pana Jezusa kierują swój wzrok w górę, ale nie zapominają przy tym o wzajemnej pomocy, aby wyświadczać dobro innym ludziom.