Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

Tym razem zgrzeszyłem; Pan jest sprawiedliwy, a ja i lud mój jesteśmy grzeszni.
2. Księga Mojżeszowa 9,27

„Zgrzeszyłem”. Czasem tak trudno wypowiedzieć nam te trzy sylaby, jakby były one po chińsku! A gdy je już wypowiadamy, to powstaje pytanie, na ile poważnie je traktujemy? Biblia mówi nam o siedmiu osobach, które złożyły takie wyznanie. Gdy przyjrzymy się im dokładniej, będziemy zadziwieni.

Pierwszym z tych siedmiu jest nikt inny, jak sam faraon egipski, który nie chciał wypuścić ludu izraelskiego z niewoli.

Sześć plag nawiedziło Egipt. Siódma przyniosła straszny grad, który połamał nawet drzewa. Widząc to, faraon wezwał Mojżesza i Aarona i rzekł do nich: „Tym razem zgrzeszyłem; Pan jest sprawiedliwy, a ja i lud mój jesteśmy grzeszni. Wstawcie się do Pana, bo dosyć już było grzmotów Bożych i gradu. Wypuszczę was, nie pozostaniecie tu dłużej” (2. Mojż. 9,27-28).

Jak należy ocenić to wyznanie? Niestety, nie miało ono dużej wartości:

1. Faraon mówi, że zgrzeszył tym razem. To bardzo łagodne stwierdzenie, ponieważ w rzeczywistości już wielokrotnie sprzeciwił się wyraźnemu rozkazowi Bożemu. Prawdziwe rozpoznanie swojego stanu i grzeszności wygląda całkowicie inaczej.

2. Winą za ten grzech faraon obciążył także swój lud. Niesłusznie. Bo co przeciętny egipski niewolnik lub chłop miał z tym wspólnego?

3. Faraon więcej myślał o konsekwencjach swojego uporu niż o samym nieposłuszeństwie. Przede wszystkim chciał jak najszybciej pozbyć się uciążliwego gradu.

To, że faraon nie zmienił swojego postępowania, gdy Bóg cofnął tę plagę, pokazuje, że jego wyznanie nie było szczere: „Faraon zaś widząc, że deszcz, grad i grzmoty ustały, zaczął grzeszyć na nowo i zaciął się w sercu swoim”. Również koniec tego władcy świadczy wyraźnie o tym, że jego wyznanie nie było szczere i że nie porzucił swoich grzechów. Stracił życie w głębinach Morza Czerwonego, gdy udał się w pościg za ludem Bożym (2. Mojż. 14,27).