Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

I rzekł: Uczynię tak: zburzę moje stodoły, a większe zbuduję i zgromadzę tam wszystko zboże swoje i dobra swoje, i powiem do duszy swojej: Duszo, masz wiele dóbr złożonych na wiele lat: odpocznij, jedz, pij, wesel się.
Ewangelia Łukasza 12,18-19

Bogaty, a jednak głupi

Ta przypowieść Pana Jezusa jasno i trafnie  pokazuje, jaką głupotą jest wierzyć w ziemskie posiadanie i równocześnie zatracić widok wieczności.

Żył kiedyś pewien farmer, który nie wiedział, gdzie zmagazynować obfite zbiory. Zabezpieczyć  z trudem zdobyte dobra i żyć najdłużej jak to możliwe, korzystając z owoców własnej pracy - kto czegoś takiego sobie nie życzy? Z ekonomicznego punktu widzenia było to rozsądne. Więc do czasu kiedy rzeczy dobrze się układały, wydawało się to całkowicie satysfakcjonującym celem.

Jednakże pozostały pewne pytania, pytania których zazwyczaj unikamy. Czy sukces był rezultatem własnej pracy tego rolnika, czy raczej sprzyjających okoliczności? Co by się stało, gdyby nastał ekonomiczny kryzys, były nieudane zbiory lub nastała wojna? Czy nie jest to przykład działania wyższych sił, na które nie możemy wpłynąć? Czy to nie nasz wielki, wszechmocny Bóg przeciwstawił się naszym uporczywym, materialnym żądaniom? My celowo unikamy takich pytań i zachowujemy się tak, jakbyśmy byli władcami życia i śmierci.

Wtedy czas na postawienie decydującego pytania: na jak długo wystarczy nasze zaopatrzenie? Czy nasze wszystkie sukcesy z przeszłości mogą niezawodnie zabezpieczyć naszą przyszłość? Przeczytaj jutro o tym, co Bóg chce przekazać w tej kwestii.

(ciąg dalszy jutro)