Kartka z kalendarza Dobry Zasiew
Teraz tedy tak powiedz memu słudze Dawidowi: Tak mówi Pan Zastępów: Ja wziąłem cię z pastwiska od trzody, abyś był księciem nad moim ludem, nad Izraelem. Już dawniej, gdy jeszcze Saul był królem nad nami, ty wyprowadzałeś i przyprowadzałeś Izraela i Pan rzekł do ciebie: Ty będziesz pasł mój lud, Izraela, i ty będziesz wodzem nad Izraelem.
2. Księga Samuela 7,8 i 5,2
Lekcja Dawida – znoszenie pogardy i kształtowanie pasterskiego usposobienia
Dawid miał paść lud izraelski. W tym celu Bóg powołał go bezpośrednio z pastwiska, od trzody. W oczach jego braci zadanie, jakie Dawid wykonywał w swojej młodości, było niewiele warte. Niegdyś jeden z jego braci zapytał go pogardliwie: „Komu powierzyłeś tych kilka owiec na puszczy?” (1. Sam. 17,28). Niemniej w oczach Boga był to ważny czas przygotowania Dawida do przyszłej służby. Bóg dobrze wiedział, że walcząc z lwami i niedźwiedziami Dawid nauczy się ufać Jemu, czego dowiódł później w bohaterskiej walce z Goliatem i z wrogami Izraela.
To jest dla nas zrozumiałe, ale dlaczego Dawid musiał przez wiele lat uciekać przed Saulem? Przez te przeżycia mógł w sposób bardziej bezpośredni doświadczyć Bożej bliskości. Więcej, doświadczył, co to znaczy być bezdomnym. Gdy później Bóg podarował mu czas wytchnienia i spokoju, jego pierwszym pragnieniem było zbudowanie domu dla Skrzyni Przymierza (Ps. 132,1-5).
Pamiętaj, że przez zadania, które może tobie i innym wydają się małe i nieznaczące, Bóg chce przygotować cię do dalszej służby. Ucz się od Dawida cierpliwie znosić pogardę i dalej czynić to, co nakazał ci Pan. Twojej służbie wśród ludu Bożego powinno towarzyszyć gorące pragnienie, by znaleźć miejsce, gdzie Bóg przebywa pośród tych, którzy są Jego własnością (Mat. 18,20) i uczestniczyć w budowie Jego domu, szukając zgubionych dusz i dbając o duchowy wzrost dzieci Bożych.