Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

...wzywając zarówno Żydów, jak i Greków do upamiętania się przed Bogiem i do wiary w Pana naszego, Jezusa.

Pokuta w Słowie Bożym oznacza wewnętrzne nastawienie wobec Boga, moralny osąd swojej własnej osoby i swojego postępowania. W żadnym wypadku natomiast nie oznacza wykonywania tak zwanych pokutnych praktyk czy dokonywania doniosłych czynów, które miałyby unieważnić dotychczasowe przewinienia wobec Boga.

Dzisiejszy werset biblijny mówi o prawdziwej pokucie. Jest ona czymś daleko większym niż tylko żal, który się odczuwa, gdy żałuje się jakiegoś czynu. Kto pokutuje, jest całkowicie świadomy przed Bogiem, że był na fałszywej drodze i zawraca. Wyznaje Bogu swoje grzechy, potępiając nie tylko swoje czyny, lecz również naturę swego złego serca, z której to wszystko się wzięło. Kiedy opisywany w Biblii syn marnotrawny (Ew. Łukasza 15,11-32) stanął przed ojcem powiedział nie tylko: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciwko niebu i przeciwko tobie”, lecz także: „Już nie jestem godzien nazywać się synem twoim”. To jest pokuta, jaką przedstawia i uznaje Biblia.

Pokuta zawiera również „wiarę w Pana naszego, Jezusa”. Bóg chce okazywać łaskę i dlatego Pan Jezus umarł na krzyżu Golgoty, aby „przez wiarę w Jego krew” każdy mógł otrzymać przebaczenie i pokój z Bogiem. W rzeczywistości to Jego dobroć prowadzi nas do pokuty, po to, aby On mógł nam przebaczyć! (por. Rzym. 3,25; 2,4).

Niestety, mało kto rozumie dzisiaj poprawnie słowo „pokuta”, tzn. w jego biblijnym sensie. Czytelnik tego kalendarza będzie mógł na jego stronach spotkać się z tym słowem w tym właśnie znaczeniu.