Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

Tedy jeden z zawieszonych złoczyńców urągał mu, mówiąc: Czy nie Ty jesteś Chrystusem? Ratuj siebie i nas. Drugi natomiast, odezwa­wszy się, zgromił tamtego tymi słowy: Czy ty się Boga nie boisz, choć taki sam wyrok ciąży na tobie? Na nas co prawda sprawiedliwie, gdyż słuszną ponosimy karę za to, co uczyniliśmy, Ten zaś nic złego nie uczynił. I rzekł: Jezu, wspomnij na mnie, gdy wejdziesz do Królestwa swego. I rzekł mu: Zaprawdę, powiadam ci, dziś będziesz ze mną w raju.

Wczoraj przypomnieliśmy sobie modlitwę wstawienniczą Pana Jezusa na krzyżu za Jego oprawcami. Zamiast modlić się o przebaczenie dla nich, mógł na przykład poprosić Ojca o dwanaście legionów aniołów, które stanęłyby między Nim a diabelskim obozem ludzi, ale tego nie uczynił. Gdyby tak postąpił, oznaczałoby to wyrok potępienia nad stojącą pod krzyżem rzeszą, a także nade mną i nad Tobą. On natomiast przyszedł, aby ratować, a nie potępiać. Patrząc z krzyża na zgromadzony tłum i myśląc o kolejnych pokoleniach ludzi, poprosił o przebaczenie dla nich. Na podstawie tej modlitwy i Jego dzieła zbawienia do dzisiaj wszystkim narodom głoszona jest możliwość opamiętania się i odpuszczenie grzechów w Jego imieniu.

O ile pierwsze słowa Jezusa na krzyżu były wyrazem Jego woli wobec świata grzeszników, drugie pokazują Jego wolę wobec indywidualnego grzesznika, który Jemu zaufał. Nie wiemy, co skłoniło do tak nagłej przemiany przestępcę wiszącego u boku Chrystusa, ale jedno jest pewne: Duch Boży otworzył jego oczy, by przejrzał, jego serce, by uwierzył i jego usta, by wyznał, że zasłużył na sąd, który dotknął Chrystusa. Co więcej, złoczyńca wyznał prawdę o osobie Pana. Jego oczy widziały moralną ciemność wokoło i dojrzały chwałę nadchodzącego Królestwa. „Wspomnij na mnie, gdy wejdziesz do Królestwa swego”, poprosił. Na rodzącą się w jego sercu wiarę Pan natychmiast odpowiedział łaską: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Dziś będziesz ze mną w raju”. Do kogo były skierowane te słowa? Do podłego przestępcy, niezasługującego na to, by żyć na ziemi. Więc jakim prawem miał się dostać do raju? Jedno jest pewne: skoro Pan mu to obiecał, to Jego obietnica była gwarancją wstępu do radości i chwały nieba, ponieważ „krew Jezusa Chrystusa, Syna jego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu” (1. Jana 1,7).