Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

Rzekł Jezus: Usuńcie ten kamień. Rzekła mu Marta, siostra umarłego: Panie! Już cuchnie, bo już jest czwarty dzień w grobie. Rzekł jej Jezus: Czyż ci nie powiedziałem, że, jeśli uwierzysz, oglądać będziesz chwałę Bożą? Usunęli więc kamień.

Ufność w wierze to oko, którym potrafimy oglądać chwałę Boga. „Według wiary waszej niechaj się wam stanie” (Mateusza 9,29), powiedział Pan Jezus pewnego razu do dwóch niewidomych. Po tych słowach oczy obydwu zostały otworzone. Często to niewiara jest tym, co stoi na przeszkodzie działaniu Bożemu, jak to wyraźnie przedstawia miejsce z Ewangelii Mateusza 13,58: „I nie uczynił tam wielu cudów z powodu ich niewiary”. Ileż wspaniałego Bożego działania moglibyśmy oglądać wyraźnie i przeżywać w naszej codzienności, jak to On sam przenosi nawet wielkie góry (por. Mateusza 17,20), gdybyśmy więcej ufali Mu tak jak małe dzieci!

Syn Boży wiedział od początku, że Bóg dopuści zaistnienie choroby Łazarza po to, aby wywieść na jaw Jego chwalebne działanie (por. Jana 11,4). Miłował przecież tę rodzinę z Betanii, a oni miłowali Jego. Apostoł Paweł pisze: „A wiemy, że Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują” (Rzymian 8,28). Tak było także i w tym przypadku. Podobnie jak z Jairem (Marka 5,36) Pan Jezus także i tu wezwał do tego, aby ufano Mu w tej na pozór beznadziejnej sytuacji. Gdy ostatecznie w posłuszeństwie wiary usunięto kamień zatoczony przed grobem, Pan Jezus objawił potężną chwałę Boga! Dla nas dziś oznacza to, że czasami możemy wspaniałe działanie Boże zobaczyć tylko wtedy, gdy najpierw wykonamy krok, za którym stoi posłuszeństwo wiary.

Jair oglądał chwałę Boga, ponieważ poszedł za słowami Jezusa: „Nie bój się, tylko wierz!” (Marka 5,36) i potem szedł dalej z Nim. Piotr musiał w świetle dnia kierowany posłuszeństwem wiary wypłynąć raz jeszcze na głębię i zapuścić sieci, aby wkrótce potem zobaczyć chwałę Bożą (por. Łukasza 5,4-6). Dwóch z uczniów Jezusa miało po prostu pójść do pewnej wioski i na podstawie posłuszeństwa wiary odwiązać oślicę ze źrebięciem, która należała do kogoś innego, ufając przy tym, że nikt nie będzie oponował, gdy tylko powiedzą: „Pan ich potrzebuje” (Mateusza 21,2-3). Także Ananiasz dopiero wtedy ujrzał, czego może dokonać cudowna łaska Boża, gdy po początkowym wahaniu poszedł w posłuszeństwie wiary, by odszukać tego, który do tamtej pory prześladował wierzących aż do krwi (por. Dzieje 9,17-18).

Bóg chciałby, abyśmy ufali Mu, gdy wydaje nam polecenia do wykonania — nawet wtedy, gdy na pierwszy rzut oka nie mają dla nas sensu lub nie potrafimy dostrzec, co wyniknie z naszego działania. Także i do nas woła w takich sytuacjach Pan Jezus: „Czyż ci nie powiedziałem, że, jeśli uwierzysz, oglądać będziesz chwałę Bożą?” (Jana 11,40).

* * *

Czy jest w twoim życiu coś, o czym tak właściwie wiesz, że powinieneś to uczynić, ale ociągasz się, ponieważ obawiasz się dalszych konsekwencji? Co pohamowuje cię przed tym, aby dać spokój ze wszystkim i po prostu ślepo zaufać Panu? Odważ się na krok po wodzie, aby więcej doświadczyć tego, jak cudownie On działa!