Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

A Pan rzekł: Ty żałujesz krzewu rycynowego, koło którego nie pracowałeś i którego nie wyhodowałeś; wyrósł on w ciągu jednej nocy i w ciągu jednej nocy zginął, a Ja nie miałbym żałować Niniwy, tego wielkiego miasta, w którym żyje więcej niż sto dwadzieścia tysięcy ludzi, którzy nie umieją rozróżnić między tym, co prawe, a tym, co lewe, a nadto wiele bydła?

Zacytowany fragment prowadzi nas już do zakończenia Księgi Jonasza. Teraz odzywa się Pan, a prorok milczy zdumiony. Bóg jeszcze raz podejmuje próbę wzbudzenia w Jonaszu właściwego zrozumienia sytuacji. Odsłania mu swoje działanie, w którym ginącemu miastu Niniwie okazuje swe wielkie zmiłowanie. W swojej argumentacji Bóg zniża się aż do tego stopnia, by swe miłosierdzie odnieść do ludzkiego żalu, jaki odczuwa Jonasz z powodu jednego więdnącego krzewu rycynowego. Prorok pokazał to bardzo wyraźnie, jak ważne jest dla niego jego własne samopoczucie i komfort. Niestety, często spotykamy się z tym i dziś: każdy traktuje z największą delikatnością siebie samego, podczas gdy wobec innych potrafi być twardy i zimny jak kamień.

Jakże innym jest Bóg! On jest bogatym w miłosierdzie z powodu wielkiej swojej miłości (por. Ef. 2,4). Jakże niecodzienne musiało być to dla Jonasza, gdy Bóg skierował jego uwagę na mnóstwo ludzi pogubionych i żyjących w ciemności, tych, którzy urodzili się i żyją w mocy grzechu, a ponadto i na wciągnięte w całe to nieszczęście pozostałe stworzenia! Egzystencja w takim stanie to udręka, która i dziś jest głównym problemem wśród wszystkich ludzkich nieszczęść i łez!

Dobry jest Pan dla wszystkich, A miłosierdzie jego jest nad wszystkimi jego dziełami (Psalm 145,9). Prawdy tych słów doświadczyli wszyscy ludzie, którzy do Niego się nawrócili.

Możemy przypuszczać, że ostatecznie Jonasz zrozumiał i uznał słuszność działania Boga. W przeciwnym razie prawdopodobnie nie napisałby księgi, w której tak otwarcie sam przedstawia, jak błędne i niedorzeczne przed Bogiem i ludźmi było jego egoistyczne myślenie i postępowanie. Miłosierdzie Boga triumfuje na zakończenie tej księgi biblijnej – także nad samym Jonaszem.