Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

I staliście się jak głownia wyrwana z ognia.

Dla marynarzy, którzy są ratownikami na morzu, czymś strasznym jest sama myśl, że mogą dotrzeć na ratunek za późno.

12 maja 1975 statek Sten Trans, pogłębiarka ze żwirem na pokładzie, płynął do portu w Kiel. Służby pogodowe wydały ostrzeżenie dla Morza Bałtyckiego. Nadciągał sztorm i wysoka fala zalała statek, który przechylił się na bok. Żwir zaczął się zsypywać na jedną stronę i przy każdej większej fali statek przechylał się coraz bardziej. Marynarze nadali komunikat: „Mayday, mamy przechył, niebezpieczeństwo zatonięcia”.

W ciągu 10 minut wypłynął statek ratunkowy, który jednak potrzebował co najmniej godziny, by dotrzeć na miejsce. Zdążą? Było ciemno, 4 nad ranem, potężne fale uderzały w kadłub. Chcieli ograniczyć prędkość i wtedy otrzymali drugi komunikat: „Reling pod wodą, przygotowujemy się do ewakuacji”. A więc cała naprzód! Jeszcze gdy było ciemno dotarli na miejsce i mogli zabrać marynarzy, którzy właśnie wsiedli do łodzi ratunkowej. Jednocześnie helikopter uratował dwóch marynarzy, którzy zostali na statku. Dokładnie w momencie, gdy kapitan wszedł do helikoptera, statek przechylił się i zatonął. Ratunek w ostatnim momencie!

Wielu chrześcijan modli się o to, by mnóstwo ludzi, którzy wysyłają sygnał SOS, odpowiednio wcześnie usłyszeli Słowo Boże i mogli być wyratowani. Nie znaczy to, że Bóg się spóźni – często to ludzie sami nie chcą przyjąć pomocy. Chcą się sami uratować, jednak to jest skazane na porażkę.

Jesteś już zbawiony / zbawiona? Albo może dryfujesz jeszcze na tonącym statku?