Kartka z kalendarza Dobry Zasiew
Oto miłujesz prawdę chowaną na dnie duszy.
Psalm 51,8
Więcej pozorów niż bycia sobą?
(część 1)
Ewangelista Łukasz ukazuje nam szczególnie ludzką stronę Osoby Pana Jezusa. W żadnej innej Ewangelii nie jest tak często wspomniane, że Jezus się modlił. Czternaście razy jest tam przedstawiony jako modlący się człowiek – na świadectwo Jego doskonałej zależności (por. Łuk. 3,21; 5,16; 6,12; 9,16.18.28; 10,21; 11,1; 22,17.32.41-44; 23,34.46; 24,30). Miejsca te chcielibyśmy − obok innych − dokładniej przeanalizować w naszych dalszych rozważaniach i odnieść je do naszego osobistego życia.
Aż do rozdziału 11 Ewangelii Łukasza zostało nam przedstawionych wiele różnych sytuacji, w których Pan Jezus modlił się. Od tego momentu widzimy Go, jak wyjaśniał swoim uczniom zasady modlitwy. Łukasz wciąż na nowo wykazuje, że w życiu Jezusa nadrzędne miejsce zajmowało działanie przed nauczaniem, ponieważ pisze on „(...) o tym wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał” (Dz. Ap. 1,1).
W przypadku naszego Pana nie było żadnej rozbieżności pomiędzy nauczaniem a praktyką. Żył tym, czego nauczał i był dokładnie tym, co mówił ludziom w Słowie (por. Jana 8,25). Jego myśli nie wykraczały dalej niż Jego usta (por. Ps. 17,3 BG). Był Tym, który miłował nie tylko słowami, lecz w czynie i w prawdzie (por. 1 Jana 3,18). Jego życie jest jednocześnie najlepszym przykładem tego, co to oznacza, że człowiek powinien stale się modlić i nie ustawać (por. Łuk. 18,1).
FS
(dokończenie w kolejną sobotę)