Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

Wróć, duszo moja, do spokoju swego, bo Pan był dobry dla ciebie! Albowiem uchroniłeś duszę moją od śmierci, oczy moje od łez, nogi moje od upadku.

Autor tego psalmu spogląda wstecz na trudny czas, w którym był nawet bliski śmierci (w. 3). Chociaż Bóg wysłuchał jego wołania i wyzwolił go z udręki (w. 6), jego dusza nie osiągnęła jeszcze zupełnego pokoju. Burzliwe przeżycia z przeszłości, pozostawiły w jego sercu głębokie ślady.

Co czyni psalmista w tej sytuacji? Uspokaja swoją zbolałą duszę wspominając dobroć Bożą, której mógł doświadczyć i z wdzięcznością modli się do swojego Boga: „Uchroniłeś duszę moją od śmierci, oczy moje od łez, nogi moje od upadku” (w. 8). Odwraca swój wzrok od bolesnej przeszłości i uświadamia sobie, że dzięki łasce Bożej „będzie chodził w krainie żyjących”.

Czy gnębią cię rozczarowania, dręczą cię złe wspomnienia i gorzkie przeżycia? Nie możesz rzeczywiście osiągnąć spokoju? Co powinieneś zrobić? Jak masz uwolnić się od długiego cienia przeszłości?

Obróć się świadomie i zdecydowanie tyłem do bolesnych przeżyć! Bóg nie po to wyratował Cię z Twojego beznadziejnego położenia, żebyś ciągle w myślach do tego wracał. Niewiele przy tym pomaga zwalczanie smutnych myśli. Zastąp je raczej rozmyślaniem o Bogu. Rozważaj o tym, co dobrego Pan Ci uczynił. W ten sposób obciążenia minionych dni znikną same z siebie z pola widzenia i twoja dusza zazna spokoju.

Wciąż warto wziąć sobie do serca tę dobrą starą radę Elifaza: „Jeżeli dobrze przygotujesz swe serce i wyciągniesz do niego dłonie, jeżeli usuniesz to, co złego na twoich rękach, jeżeli w twoich namiotach nie zamieszka nieprawość, zaiste, wtedy będziesz mógł podnieść oblicze bez zmazy, będziesz mocny i nieustraszony, wtedy też zapomnisz o udręce i będziesz ją wspominał jak wody, które przepłynęły, i jaśniejsze niż południe wzejdzie ci życie” (Joba 11,13-17).