Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom swoim w Panu, bo to rzecz słuszna.

Apostoł Paweł w dwóch różnych listach mówi o posłuszeństwie dzieci wobec rodziców (Efez. 6,1 i Kol. 3,20). Kiedy przytacza się te fragmenty, zwykle kładzie się nacisk na posłuszeństwo, i zresztą słusznie. Jednak łatwo przeoczamy fakt, że apostoł w tych miejscach osobiście zwraca się do dzieci.

Z tego możemy wywnioskować dalsze trzy rzeczy:

1. Najwidoczniej dzieci były obecne podczas zgromadzeń, kiedy listy te były odczytywane. Apostoł uznawał ich obecność za coś oczywistego – inaczej nie zwracałby się do nich bezpośrednio. Również my powinniśmy traktować uczestnictwo naszych dzieci na zgromadzeniach wierzących jako rzecz oczywistą. Nie zmienia to faktu, że rodzice w szczególnych przypadkach powinni pytać Pana, od kiedy mogą zabierać dzieci ze sobą, by nadmiernie nie rozpraszały zgromadzonych.
2. Zawarte w obu listach pouczenia były z pewnością dla wielu dzieci trudne do zrozumienia. Mimo to dzieci były obecne podczas ich odczytywania. Jeśli uważnie słuchały, to we właściwym czasie mogły je zastosować w swoim życiu. Nie zamykajmy naszym dzieciom drogi do błogosławieństwa, nie pozwalając im na uczestniczenie w zgromadzeniach, które z naszego punktu widzenia nie są dostosowane do ich poziomu pojmowania. Dzieci pojmują to, co winny pojąć!
3. Adresatami pouczeń o postępowaniu dzieci nie są rodzice, ale dzieci. One tak samo są przedmiotem troski Ducha Świętego, jak dorośli. Może to być dla nas zachętą, aby podczas wspólnych naszych spotkań zwracać się również bezpośrednio do tych najmniejszych i nie przeoczać ich obecności.