Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

Wielokrotnie i wieloma sposobami przemawiał Bóg dawnymi czasy do ojców przez proroków; ostatnio, u kresu tych dni, przemówił do nas przez Syna.

Kiedy ludzie rozmawiają ze sobą, wyrażają tym samym swój stosunek do siebie. Rola słów w porozumiewaniu się jest jak most łączący dwa przeciwległe brzegi rzeki. Gdy ludzie przestają ze sobą rozmawiać, zanikają też wzajemne relacje pomiędzy nimi. Słowa są środkiem, za pomocą którego możemy odsłaniać i wyrażać nasze wewnętrzne myśli i uczucia. Jednak nasze słowa mogą także działać fałszywie: ukrywać nasz prawdziwy charakter.

Żywy jedyny Bóg zawsze przemawiał do ludzkości, pokazując w ten sposób, kim jest i odsłaniając swe myśli. Jego zamiarem od początku było wejście w relacje ze swoim stworzeniem. I nawet chociaż grzech zniszczył właściwe stosunki z Nim, Bóg nigdy nie przestał przemawiać. W czasach Starego Testamentu Jego poselstwo było przekazywane w różny sposób przez proroków. Właśnie tak możemy rozumieć określenie: „dawne czasy”, użyte w dzisiejszym wersecie. Ostatecznie jednak w osobie Jego Syna wszystko, co pragnął nam Bóg powiedzieć, stało się rzeczywistością.

Od narodzenia Jezusa Boży sposób przemawiania przyjął więc inną formę. W Nim Bóg sam stał się człowiekiem, i to nie tylko dla Izraela, ale dla całego rodzaju ludzkiego. Osoba Pana Jezusa Chrystusa jest Bożym poselstwem dla ludzkości. On przyszedł jako doskonała, niczym nie zmącona manifestacja Bożych myśli i odkrył nam serce Ojca. W Nim, można by powiedzieć, Bóg zbudował most, aby przyprowadzić tą drogą wierzących do siebie. Relacja, która została zniszczona przez grzech, została w ten sposób przywrócona! Misja, dla wypełnienia której został posłany Boży Syn, jest najwyższym wyrazem Bożej miłości, ale jednocześnie jest Jego ostatecznym i ostatnim słowem miłosierdzia skierowanym do zgubionej ludzkości!