Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

A sługa pewnego setnika, bardzo przez niego ceniony, zachorował i bliski był śmierci. A usłyszawszy o Jezusie, posłał do niego starszych żydowskich, prosząc go, aby przyszedł i uzdrowił jego sługę. (…) I Jezus poszedł z nimi. A gdy już był niedaleko domu, setnik posłał przyjaciół i kazał mu powiedzieć: Panie, nie trudź się, nie jestem bowiem godzien, abyś wszedł pod dach mój. Dlatego i samego siebie nie uważałem za godnego, by przyjść do ciebie; lecz powiedz słowo, a będzie uzdrowiony sługa mój. A gdy to Jezus usłyszał, zdziwił się (...) i rzekł: Powiadam wam, nawet w Izraelu tak wielkiej wiary nie znalazłem. A ci, którzy byli posłani, po powrocie do domu zastali sługę zdrowym.

Szósty rozdział Ewangelii Łukasza pokazuje, że Chrystus – ten, który był Panem, został odrzucony przez przywódców żydowskich. Chociaż inni również nazywali go „Panem”, czynili to jednak bez prawdziwej wiary w Niego. Tym bardziej więc zaskakująca jest wielka wiara rzymskiego setnika.

Ów Rzymianin otwarcie interesował się Bogiem Izraela, jedynym prawdziwym Bogiem. Miłował lud Boży, a nawet wybudował Żydom w Kafarnaum synagogę. Z tego też powodu starsi żydowscy powiedzieli o nim, że jest on godzien, aby Jezus spełnił jego prośbę. (w.4-5). Setnik jednak nie miał tak wysokiego mniemania o sobie. Nawet nie uważał siebie za godnego, aby Pan mógł wejść do jego domu. Dobrze wiedział, że nie ma Panu nic do zaoferowania w podziękowaniu za Jego pomoc.

Ten Rzymianin usłyszał o potężnej miłości Boga i o Jego mocy. Dowiedział się również o tym, o czym dzisiaj możemy czytać w ewangeliach. To przekonanie doprowadziło go do prawdziwej wiary w Syna Bożego. Nie zawiódł się, wierząc, że Jezus Chrystus jest w stanie uzdrowić swoim słowem nawet z daleka.