Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

A Jezus rzekł: Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią.

Przypomnijmy sobie słowa, które wypowiedział sędziwy Symeon, gdy wziął na ręce dzieciątko Jezus: „Oto ten przeznaczony jest, aby przezeń upadło i powstało wielu w Izraelu (…), i aby były ujawnione myśli wielu serc” (Ew. Łukasza 2,34-35).

Krzyż Chrystusa ujawnia myśli wszystkich serc. Stosunek wobec niego jest miarą usposobienia człowieka. Niemniej krzyż Golgoty ujawnił także myśli i najgłębsze uczucia samego Chrystusa. Znajdują one swój wyraz w siedmiu wypowiedziach, które wyszły z Jego ust, gdy wisiał na krzyżu.

Pamiętajmy, że krzyż przeznaczony był dla przestępców! Cóż za podłe miejsce dla Pana chwały! Co za miejsce dla Władcy i Sprawcy życia! A jednak Chrystus po to właśnie przyszedł od Ojca, zostawił swój tron w chwale, by umrzeć NA KRZYŻU.

Gdy przyglądamy się Jego służbie wśród ludzi, moglibyśmy spodziewać się całkowicie innego zakończenia Jego ziemskiej wędrówki. Wszystkim czynił dobrze, Jego serce zawsze było pełne współczucia. Leczył, błogosławił dzieci, płakał nad umarłymi. Z całą pewnością zasłużył na powszechne uznanie, tron oraz miłość swojego ludu. Zamiast tego włożono Mu na głowę cierniową koronę, pluto na Niego, bito Go, szydzono z Niego, złorzeczono Mu i przybito Go do krzyża. Przyjrzyjmy się tłumowi, który tłoczy się pod Jego krzyżem: otaczają Go, naśmiewają się z Jego bólu. Padają słowa: „Innych ratował, a siebie samego ratować nie może”; „Niech zstąpi z krzyża, a uwierzymy w niego”. W tej strasznej godzinie obnażona została cała ciemność ludzkich serc. I właśnie w tej godzinie dał się słyszeć Jego głos. Ponad drwinami tłumu rozbrzmiały słowa: „Ojcze, wybacz im, bo nie wiedzą, co czynią”. Tak brzmiała Jego odpowiedź – tryumf Bożej miłości nad ludzką nienawiścią.