Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

Łaskawy i sprawiedliwy jest Pan, litościwy jest nasz Bóg.
Ps. 116,5

Pycha jest złem trudnym do wykorzenienia z ludzkiego serca. Czyż my również czasem jej nie okazujemy? Pan Jezus podczas swego życia na ziemi ustawicznie miał do czynienia z ludzką pychą, zwłaszcza w sercach religijnych ludzi. Pewnego razu, gdy jednemu w uczonych w piśmie Pan powiedział, aby miłował swego bliźniego, ten zapytał Go: „Kto jest moim bliźnim?”. Pan Jezus nie dał się jednakże zwieść tym wymijającym pytaniem, lecz odpowiedział na nie poprzez podobieństwo.

Podobieństwo to opowiada o człowieku, który został napadnięty przez bandytów i obrabowany, a następnie pozostawiony na wpół żywy. Niestety, ani przechodzący tamtędy Lewita, ani kapłan, nie zatroszczyli się o tego poranionego człowieka. To ich nie obchodziło, nie chcieli mieć z nim nic wspólnego. W ich mniemaniu on sam był winny tej sytuacji. Ale całkiem inaczej zachował się Samarytanin, który szedł tą samą drogą. On zatroszczył się o tego biedaka, opatrzył jego rany i zaopiekował się nim. Jest to wspaniały obraz przedstawiający działanie Jezusa Chrystusa. W świecie, w którym panuje pycha i egoizm, a każdy dba tylko o siebie, On właśnie żył dla innych. Tylko On troszczył się o zgubionych ludzi, którzy nie mogli sami sobie pomóc. Na koniec swego życia wziął nasze grzechy na siebie i umarł na krzyżu jako Sprawiedliwy – za nas, niesprawiedliwych. Ale z tego mogą skorzystać jedynie ci, którzy porzucą swoją pychę, przyznając szczerze, że potrzebują Bożego miłosierdzia.