Kartka z kalendarza Dobry Zasiew
Dowodzą też oni, że treść zakonu jest zapisana w ich sercach; wszak świadczy o tym sumienie ich oraz myśli, które nawzajem się oskarżają lub też biorą w obronę; będzie to w dniu, kiedy według ewangelii mojej Bóg sądzić będzie ukryte sprawy ludzkie przez Jezusa Chrystusa.
List do Rzymian 2,15-16
Żurawie! Najczęściej słychać je, zanim ukażą się oczom. Ich głosy, wzniosłe, przypominają mi dźwięk trąbki. Wreszcie je dostrzegamy: tworzą piękne klucze, szybują od horyzontu do horyzontu i otaczają świat melancholią jesieni. Nie ma nic piękniejszego nad majestatyczne klucze żurawi na niebie i ich przenikliwy, powodujący gęsią skórkę, krzyk. Jest to czas, gdy owi mistrzowie lotu zmierzają na południe. Tu i tam widać uśmiechnięte twarze obserwatorów, którzy chętnie zadzierają głowy, by zobaczyć ten spektakl.
Już tysiące lat temu ludzie obserwowali to fascynujące przedstawienie. Około 600 lat przed Chrystusem Jeremiasz pisał: Nawet bocian w przestworzach zna swój czas, synogarlica, jaskółka i żuraw przestrzegają pory swojego przylotu (Jeremiasza 8,7). Jednak Biblia nie zajmuje się ornitologią (nauka o ptakach). To, co mówi o przyrodzie, jest jak najbardziej trafne, ale chce nam przekazać coś ważniejszego niż tylko przyrodnicze fakty. Prorok Jeremiasz kończy ów biblijny werset poważnym wyrzutem: Lecz mój lud nie chce znać prawa Pana (Jeremiasza 8,7). Interesujące, nieprawdaż? Bóg mówi: „Spójrzcie na ptaki na niebie”. One czują intuicyjnie, że nadchodzi zima. One mówią do siebie: My tutaj nie wytrzymamy, musimy lecieć na południe, w cieplejsze rejony. I nikt nie jest w stanie ich zatrzymać!
A jak się ma sprawa z nami? Czy Bóg włożył w nasze serca przestrogę przed nadchodzącym sądem? List do Rzymian 2,15-16 mówi, że Bóg każdemu człowiekowi wpisał w serce swoje prawa. Sumienie oznajmia człowiekowi myśli Boże. Ponadto, Bóg oprócz sumienia podarował nam swoje Słowo, w którym objawia nam, że musimy uciec od nadchodzącego sądu, niczym żurawie, które muszą odlecieć do ciepłych krajów. A więc dokąd mamy się udać? Do miłującego i ciepłego serca Jezusa Chrystusa. On sam powiedział w Ewangelii Mateusza 11,28: Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie. Żurawie są dla nas dobrym przykładem. Możemy zadziwiać się, jaką mądrość i posłuszeństwo Bóg włożył w te stworzenia.
Ptaki te przekazują nam w pewnym sensie lekcję, której powinniśmy się nauczyć, a nie tylko nauczyć, lecz bezzwłocznie wykonać: „W cieniu krzyża brzemię swoje, o wędrowcze, złóż! Skończ wędrówki niepokoje, spocznij już!” (Pieśń 282 ze śpiewnika: „Pieśni duchowe i ewangelizacyjne”).