Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

Miłość nie jest chełpliwa, nie nadyma się.

Niech inny cię chwali, a nie własne usta, obcy, a nie własne wargi.

William Carey był znakomitym naukowcem zajmującym się językami i wiernym chrześcijaninem. Przetłumaczył części Biblii na 34 języki i dialekty. W młodości pracował jako szewc. Pewnego wieczoru przy kolacji ktoś go zagadnął: „Słyszałem panie Carey, że wcześniej robił pan buty”. „Ależ skąd” — odrzekł Carey — „nie robiłem butów, tylko je naprawiałem”.

Szczerość i skromność, jednocześnie bez kompleksów niższości, pomagają poznać własne słabości i być świadomym swoich ograniczeń. To jest pierwszy krok do prawdziwej pokory. Drugi krok prowadzi jeszcze dalej: prowadzi do tego, by pokornie pokłonić się przed Bogiem i wyznać Mu całą winę i grzech. Trzeci krok prowadzi do gotowości, aby Bogu dać pierwsze miejsce w życiu, by być Mu posłusznym i czcić Go.

Dopiero wtedy będę mógł w mocy miłości Bożej prowadzić prawdziwie pokorne życie i pokładać nadzieję w Nim. Miłość nie jest chełpliwa. Nie czci swoich wydumanych sukcesów. Nie pyszni się, nie jest dumna, bo nie myśli o sobie. Nie porównuje się też z innymi, ale jest do dyspozycji innych. Jeśli chcemy poznać człowieka, który całe swoje życie był pokorny, to spójrzmy na Pana Jezusa. On mógł powiedzieć: Weźcie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych (Mateusza 11,29).