Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

Ilekroć lęk mnie ogarnia, w Tobie mam nadzieję.

Wtedy cofną się wrogowie moi, gdy zawołam: To wiem, że Bóg jest ze mną.

W czasie prześladowań religijnych we Francji pewien kaznodzieja głoszący ewangelię przemierzał kraj konno, ukrywając się na pustkowiach. Od czasu do czasu zsiadał ze swojego konia, przykładał ucho do ziemi i nasłuchiwał, czy nie nadciąga pościg.

I rzeczywiście, w pewnym momencie usłyszał zbliżający się tętent koni. To z całą pewnością są królewscy żołnierze – pomyślał. Byli oni wysyłani, aby wyłapywać takich jak on, a teraz mieli i jego pojmać. Jednakże ten człowiek nie miał dokąd uciec ani gdzie się ukryć. Padł więc na kolana i prosił Boga, aby go wyratował, jeśli to jest Jego wolą. W tym momencie o nic więcej nie prosił.

Gdy sługa Boży podniósł się z kolan, ujrzał nadciągającą i gęstniejącą coraz bardziej mgłę, a wraz z nią ciemność. Za jakiś czas do miejsca, gdzie się znajdował, dotarł oddział jeźdźców, jednak nie zauważywszy go, szybko odjechał. Wydawać by się mogło, że to wręcz niemożliwe, ale on mógł podziękować Bogu za tak wielki ratunek.

Jako ludzie w pewnym sensie postępujemy podobnie do tego kaznodziei. Na ile jest to możliwe, robimy wszystko, aby uniknąć grożących nam niebezpieczeństw i trudnych sytuacji, ale czasem jesteśmy już bezradni. Dotyczy to sytuacji, gdy dotknie nas ciężka choroba lub śmierć kogoś bliskiego i nie mamy już nadziei. Jednak możemy uczynić podobnie jak ten człowiek – zawołać z wiarą do Boga i poprosić o ratunek. Będzie to oznaczało, że zdajemy sobie sprawę z naszego beznadziejnego położenia i sami nie potrafimy sobie pomóc.

Jeśli chodzi o ludzką duszę, żadna zasłona nie jest w stanie skutecznie jej uratować, nawet najgęstsza mgła. Bóg widzi bowiem wszystko. Ratunek jest tylko w Synu Bożym, którego Bóg wydał za nas jako przebłaganie za nasze grzechy. Wiara w Jego zastępczą śmierć na krzyżu Golgoty jest jedynym sposobem ratunku, aby uniknąć Bożego sądu. Czy wierzysz w to?