Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

Wtedy Adoniasz, syn Chaggity, chełpił się i mawiał: Ja zostanę królem. I sprawił sobie wozy i konie, i dobrał sobie świtę z pięćdziesięciu mężów. Jego ojciec nigdy go nie karcił, mówiąc: Dlaczego tak postępujesz? Również i on był bardzo urodziwy, a według czasu urodzenia szedł zaraz po Absalomie.

Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.

Lata panowania: ok. 971 r. p.n.e.

Smutne jest to, że Adoniasz, czwarty syn Dawida, poszedł za przykładem swojego starszego brata Absaloma. Jego zarozumialstwo i duma oraz brak karności ze strony rodziców doprowadziły do tego, że zaczął się wywyższać. Adoniasz chciał zapewnić sobie tron, pomimo że Bóg wyraźnie powiedział, iż to Salomon zostanie królem. Działał on całkowicie na przekór wskazówkom Dawida danym wszystkim książętom, aby wspierali Salomona. W swoje plany wciągnął nawet wieloletnich popleczników Dawida. Jakże tragiczne są skutki tego, że rodzice zezwalają swoim dzieciom robić wszystko, co im się podoba, nie karcąc ich za niewłaściwe zachowanie! Jakże straszne plony przynosi taki siew!

„Ja zostanę królem!”. Czyż nie przypomina nam to słów, które wypowiada szatan w 14. rozdziale Księgi Izajasza? Jego celem było to, aby we wszystkim być pierwszym i otrzymać chwałę, którą Bóg przeznaczył jedynie dla swojego Syna, a naszego Pana, Jezusa Chrystusa (Kol. 1,18). Aby osiągnąć swój cel, zbuntował się przeciwko Bogu i pociągnął za sobą także innych aniołów. Jednakże jego moc została złamana na Golgocie przez Tego, który „uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci i to do śmierci krzyżowej” (Fil. 2,8). Nadejdzie czas, kiedy szatan zostanie wrzucony do jeziora ognistego.

Zamierzony przez Adoniasza przewrót został udaremniony właśnie przez wielkie przyjęcie, które przygotowali dla niego współdziałający z nim spiskowcy. Jego goście rozproszyli się „Wtedy wszyscy goście Adoniasza zerwali się przerażeni i rozeszli się każdy swoją drogą” (1. Król. 1,49). Adoniasz chciał się schronić i uchwycił się narożników ołtarza (1. Król. 1,50). Pomimo, że dzięki temu zyskał chwilowo na czasie, to jednak wkrótce okazało się, że ani jego serce, ani jego zachowanie się nie zmieniło i dlatego został wydany na niego ostateczny wyrok śmierci.