Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

Ja jestem drzwiami; jeśli kto przeze mnie wejdzie, zbawiony będzie i wejdzie, i wyjdzie, i pastwisko znajdzie.
Ewangelia Jana 10,9

Był dżdżysty dzień. Jacek, jak zwykle, tak i tego poranka spieszył do pracy. Codzienna droga, którą zmuszony był pokonywać, prowadziła obok cmentarza. Nie było to dla niego niczym szczególnym. Jednakże dzisiejszy dzień był wyjątkowo nieprzyjemny. Wiatr gnał ponure chmury i uginał gałęzie drzew. Wskutek nagłego silniejszego podmuchu z hukiem otworzyła się cmentarna brama. Młody człowiek przestraszył się, a wtedy zupełnie niespodziewanie przypomniało mu się zasłyszane niegdyś pytanie: „Co będzie, gdy i ciebie będą wnosić któregoś dnia przez tę bramę? Dokąd wówczas pójdziesz?”

Nadszedł kolejny poranek. Jak każdego dnia, w jego pokoju grało radio. Młody mężczyzna wykonywał zwykłą poranną toaletę: mył się i golił. Właściwie tylko jednym uchem słuchał tego, co nadawano w radiu.

Nagle jednak coś zwróciło jego uwagę. Przerwał zajęcia i zaczął uważnie nasłuchiwać. Czy nie było tam mowy o jakiś drzwiach? Rzeczywiście, o Jezusie, który powiedział: „Ja jestem drzwiami”. Po raz wtóry wróciło do niego pytanie: „Co będzie, gdy wnosić cię  będą przez cmentarną bramę?” Teraz słyszał odpowiedź: Jezus Chrystus, Syn Boży, oświadczył: „Ja jestem drzwiami; jeśli kto przeze mnie wejdzie, zbawiony będzie” (Ew. Jana 10,9).

Jednakże drzwi, o których tu mowa, nie są jak cmentarna brama, przez którą trzeba być wniesionym. Aby być zbawionym, należy osobiście i świadomie skorzystać z tych drzwi, uwierzyć w Zbawiciela i całe swoje zaufanie złożyć w Tym, który umarł niegdyś za ludzkie grzechy. Wtedy i tylko wtedy każdy człowiek posiądzie zbawienie duszy i znajdzie wieczne schronienie w Bogu.