Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

Albowiem mowa o krzyżu jest głupstwem dla tych, którzy giną, natomiast dla nas, którzy dostępujemy zbawienia, jest mocą Bożą.
1. List do Koryntian 1,18

Pewien alpinista opowiadał: Razem z moim przyjacielem zdobywaliśmy jedną z gór w Alpach. W pewnym momencie zgubiliśmy drogę i kiedy przyszła moja kolej, by prowadzić,  nagle zorientowałem się, że tracimy grunt pod nogami. Nie było możliwości, aby iść dalej, a droga powrotna też była bardzo niebezpieczna. Mniej więcej trzysta metrów pod nami błyszczała tafla jeziora, w której odbijały się szczyty gór. Każdy upadek groził pewną śmiercią. Pomimo wszystko musieliśmy iść dalej. Nigdzie nie było widać miejsca, gdzie moglibyśmy odpocząć. Owszem, było jedno miejsce, gdzie skała trochę bardziej była wysunięta, ale niestety było to zbyt daleko, aby dostać się tam jednym krokiem. Jedyne, co nam pozostało, to skoczyć. Wydawało się to jednak szaleństwem i wielką głupotą! Żaden doświadczony alpinista nie zrobiłby czegoś takiego. My musieliśmy się jednak zdobyć na to posunięcie. Skok się udał i już wkrótce bezpiecznie stanęliśmy na części wystającego klifu. Niebezpieczeństwo śmierci było już za nami i szczęśliwie udało nam się dotrzeć na szczyt.

Ta wspinaczka przypomina mi moje życie. Szedłem złą drogą, aż zorientowałem się, że jestem całkowicie zgubiony. Nie mogłem cofnąć się, przeżyć przeszłych lat życia jeszcze raz. Gdybym kroczył dalej tą drogą, doprowadziłaby mnie ona na wieczne zatracenie.

Jednak ujrzałem przed sobą pewną skałę, na której można się oprzeć – krzyż Jezusa Chrystusa. Musiałem tylko odważyć się skoczyć. Z początku wydawało mi się to głupstwem - tak nazywa to nawet sama Biblia. Czy jednak nie spróbujesz skoczyć tak, jak ja to zrobiłem? Zostaw wszystko to, co za Tobą i popatrz na to, co przed Tobą – na Chrystusa. Uczyń tak, jak ten niewidomy, o którym czytamy: „A on zrzucił swój płaszcz, porwał się z miejsca i przyszedł do Jezusa” (Ew. Mar. 10,50).