Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

Gdyż Bóg nie przeznaczył nas na gniew, lecz na osiągnięcie zbawienia przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, który umarł za nas, abyśmy, czy czuwamy, czy śpimy, razem z nim żyli.
1. Tes. 5,9-10

Zazwyczaj chętnie słuchamy, gdy ktoś opowiada nam coś zabawnego, z czego później możemy się śmiać, i to czasem do łez. Niemniej w tym świecie mało jest rzeczy, które skłaniają nas do śmiechu. Ponieważ zaś prawdziwa radość jest niemożliwa do osiągnięcia, to w zamian – jako chwilowy ekwiwalent – człowiekowi oferowane są przeróżne przyjemności. Jakiś czas temu zabrałem do samochodu pewną autostopowiczkę, która była studentką. Czekał ją ważny egzamin na studiach i być może w niedalekiej przyszłości podjęcie dobrze płatnej pracy. Była to młoda i zdrowa kobieta, ciesząca się pełnią życia. Wkrótce miała rozpocząć samodzielne życie, na co zresztą z niecierpliwością oczekiwała. Przyznała jednak podczas rozmowy, że gdyby tak rzeczywiście musiała zastanowić się teraz nad kwestią śmierci oraz nad tym, co będzie później, to jej szczęście prysnęłoby nagle jak bańka mydlana. Zastanówmy się zatem, kto jest w stanie przynieść ludziom radosną nowinę w obliczu zbliżającej się śmierci? Jest to tylko i wyłącznie Bóg. Syn Boga żywego wycierpiał dobrowolnie krzyż, umarł, a następnie powstał z martwych. Dzięki temu wszyscy, którzy przez wiarę stali się Jego własnością, zostali wyzwoleni od lęku i mocy śmierci oraz diabła. Pewna dziewczyna, która znalazła się niespodziewanie w szpitalu, napisała krótki list do swojej mamy tej treści: „Mamo, gdy umrę, to pójdę do Pana Jezusa”. Istotnie, następnej nocy zmarła w szpitalu, ale poszła do Niego – Tego, który ją umiłował i wydał samego siebie, aby ją odkupić. Pan Jezus jeszcze dziś wzywa: „Kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie” (Ew. Jana 11,25)!