Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

Następnie przyjrzałem się wszystkim uciskom, jakie się dzieją pod słońcem. I oto widziałem łzy uciśnionych, którzy nie mają pocieszyciela i są bezsilni wobec swoich ciemiężycieli, i nie mają pocieszyciela.

Dokąd biegnie małe dziecko, kiedy się skaleczy? Oczywiście, że do mamy. Jednak, gdy dziecko dorośnie, dokąd wtedy się udaje?

Dokąd udają się ludzie, którzy czują się wykorzystani czy uciśnieni, którzy nie mają nikogo, kto by się za nimi wstawił, kto by ich podniósł na duchu, pocieszył, kto by im wyświadczył dobro?

A dokąd udają się ludzie, którzy wierzą w Jezusa Chrystusa? Również i oni mogą znaleźć się w sytuacji, która wyprowadzi ich z równowagi, kiedy są wstrząśnięci i głęboko zatroskani. Wszystko nagle się załamuje i wydaje się bez nadziei, i bez wyjścia. Jednak oni znają Tego, który pociesza. Oni znają Boga jako „Ojca miłosierdzia i Boga wszelkiej pociechy, który pociesza we wszelkim utrapieniu”. Również ze strony innych wierzących, którzy sami kiedyś byli w utrapieniu, otrzymują pociechę, zrozumienie i współczucie. Ponieważ sami zostali pocieszeni przez Boga, teraz mogą z własnego doświadczenia czerpać pociechę dla innych. Kto sam w trudnych chwilach doświadczył Bożej miłości, troski i wsparcia, może również innych pocieszać, tak jak Bóg go pocieszył (por. 1 Kor. 1,3-4).

Pan Jezus Chrystus sam powiedział: „Niechaj się nie trwoży serce wasze; wierzcie w Boga i we mnie wierzcie!” (Jana 14,1) oraz „Niech się nie trwoży serce wasze i niech się nie lęka” (Jana 14,27). Jak wspaniałe, uspokajające i pocieszające słowa, tak jak wtedy, tak i dziś.

Być może mamy swoje życie akurat pod kontrolą, jesteśmy zdrowi, szczęśliwi – czego więcej chcieć? Ale może też nadciągnęły już chmury, coś się załamało, wymknęło spod kontroli, zostało bezpowrotnie utracone. Czy nie chcemy wtedy poznać Tego, który potrafi i chce pocieszyć, a także na nowo podnieść? On oddał za nas swoje życie. Czy istnieje coś większego, czym mógłby wyraźniej pokazać, że nas bardzo kocha?