Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

A niewiasta, która od dwunastu lat miała krwotok (…), gdy usłyszała wieści o Jezusie, podeszła w tłumie z tyłu i dotknęła szaty jego, bo mówiła: jeśli się dotknę choćby szaty jego, będę uzdrowiona.

Kobieta, o której dzisiaj przeczytaliśmy, w ciągu dwunastu lat swojej choroby robiła wszystko, aby wyzdrowieć. Chodziła do wielu lekarzy i wydała na to cały swój majątek, ale choroba coraz bardziej postę­powała.

Usłyszała wówczas o Panu Jezusie. On przyszedł, aby szukać i zbawić to, co zginęło. Osobiście jeszcze Go nie znała, ale to, co o Nim słyszała, skłoniło ją, aby Go odszukać. I to jest właściwa droga do dnia dzisiejszego. Ta kobieta uwierzyła słowom, które usłyszała o Nim. Jeśli ktokolwiek miałby jej pomóc, to może być tylko On.

Wstydziła się swej choroby i z tego powodu nie miała odwagi, aby bezpośrednio powiedzieć o tym Jezusowi. Jednak nikt nie powinien niczego się obawiać przychodząc do Pana Jezusa. Kiedy już kobieta znalazła się blisko Pana, zamierzając dotknąć się Jego szaty, miała nadzieję, że zostanie uzdrowiona. I rzeczywiście nie doznała rozczarowania. Pan rzekł do niej: „Córko, wiara twoja uzdrowiła cię”.

Kiedy Pan Jezus był pośród tłumu, to z każdej strony ludzie napierali na Niego i dotykali Go, co też zauważyli uczniowie. Ale istniała zasadnicza różnica pomiędzy tłumem a tą kobietą. Ona dotknęła się Jego szat z wiarą, tymczasem oni dotykali Go tylko przelotnie, mimochodem i nie nawiązywali z Nim osobistej relacji poprzez wiarę.

Również w czasach, w których żyjemy, ludzie muszą zadać sobie pytanie, czy chcą prawdziwie przez wiarę dotknąć się Pana Jezusa. Tylko On może naprawdę uleczyć z grzechu, który jest najgroźniejszą chorobą człowieka. I to jest głównym przesłaniem omawianej dzisiaj historii. Ale tak samo, jak ta kobieta, musimy również i my mieć to samo szczere pragnienie, aby znaleźć się blisko Pana. Będzie to początkiem nowej relacji z Nim. I my także musimy wyznać Jemu całą prawdę o naszym grzesznym stanie i przyjąć Jego kosztowne przebaczenie.