Król Agryppa

Dwudziesty szósty rozdział Dziejów Apostolskich opisuje świadectwo Pawła złożone przed królem Agryppą w obecności wielu dostojników. Co wiemy o tym człowieku? Paweł mówi bardzo znamienne słowa:

... jesteś obeznany ze wszystkimi zwyczajami i spornymi zagadnieniami żydowskimi (Dz.Ap. 26:3)

Możemy powiedzieć, że Agryppa był człowiekiem, dla którego religia żydowska nie była niczym obcym. Znał dokładnie wszystkie zwyczaje, a więc jak dzisiaj wielu ludzi miał dużą wiedzę na wszelkie tematy związane z religią. Paweł potwierdza nawet:

Czy wierzysz, królu Agryppo, prorokom? Wiem, że wierzysz. (Dz.Ap. 26:27)

Więc, również jak wielu współczesnych ludzi posiadał wiarę. Jednak nie była to wiara, która może zbawić człowieka. Nie wystarczy wierzyć w Boga. Nie wystarczy wyznawać, że On istnieje. Agryppa usłyszał dobrą nowinę o Jezusie Chrystusie, Ewangelię, która jest mocą Bożą (Rzym. 1.16). Jednak po jej wysłuchaniu stwierdził:

Niedługo, a przekonasz mnie, bym został chrześcijaninem. (Dz.Ap. 26:28)

Można by przypuszczać, że Słowo Boże spowoduje zmianę w życiu króla, ale czytamy tylko, że król wyszedł. Niestety już więcej nie dowiadujemy się o nim z Pisma Świętego.

Król Agryppa jest przykładem człowieka, który spotyka się ze Słowem Bożym i jest nim wyraźnie poruszony, ale na tym się kończy. Ewangelia ma moc i działa na człowieka, ale do niczego nie zmusza. To człowiek jest odpowiedzialny przed Bogiem za jej przyjęcie lub odrzucenie. Zachwyt „pięknym wykładem”, poruszenie wewnętrzne „dobrym kazaniem”, itd. nie mają żadnej wartości jeżeli za tym nie idzie pokuta, wyznanie i wiara. Podniosłe uczucia wywołane usłyszanym słowem nie prowadzą do zbawienia, a tylko prawdziwa pokuta i nawrócenie wynikające z wiary w zbawcza ofiara Jezusa Chrystusa złożona na krzyżu Golgoty zastępczo za MOJE GRZECHY.

Jeżeli słyszysz Ewangelię nie odchodź jak Agryppa, ale przyjmij Słowo i wierz, a otrzymasz wieczne zbawienie!