Wyjdźcie spośród nich

Zastanówmy się przez chwilę nad postawą, którą często chcielibyśmy przyjąć wobec otaczającego nas świata, dla własnej wygody, w celu „nie narażania” się innym, lub w celu usprawiedliwienia się przed samym sobą polegającą na zawieraniu różnego rodzaju kompromisów.

Na początek kilka zdań z listu Pawła:

„Nie chodźcie w obcym jarzmie z niewiernymi; bo co ma wspólnego sprawiedliwość z nieprawością albo jakaż społeczność między światłością a ciemnością? Albo jaka zgoda między Chrystusem a Belialem, albo co za dział ma wierzący z niewierzącym. Jakiż układ między świątynią Bożą a bałwanami? Myśmy bowiem świątynią Boga żywego, jak powiedział Bóg: Zamieszkam w nich i będę się przechadzał pośród nich, I będę Bogiem ich, a oni będą ludem moim. Dlatego wyjdźcie spośród nich i odłączcie się, mówi Pan, I nieczystego się nie dotykajcie;” (2 List do Koryntian 6:14-17)

Czy Słowo Boże przedstawia jednoznaczny punkt widzenia na kwestię społeczności wierzących z niewierzącymi? Jaki stopień swobody pozostawia nam do oceny? Co oznacza obce jarzmo? Pan Jezus na ten temat powiedział: „Weźcie na siebie moje jarzmo (...) Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie” (Ewangelia Mateusza 11:29-30). Wynika z tego, że chrześcijanie nie są wolni od „jarzma”. Jednak Pan wyraźnie mówi „moje jarzmo”, a w liście od Koryntian czytamy o „obcym jarzmie”. My, chrześcijanie, często wolimy sami sobie wybierać to co chcielibyśmy nosić. Postępujemy według własnych zasad i często kończy się to przykrościami, które nas spotykają w życiu. Chcemy szczerze czynić wolę Bożą ale „po swojemu”. Często można usłyszeć pogląd, mówiący, że ważne jest jedynie to, aby Bóg był uwielbiony. Ale metody chcielibyśmy wybierać sami i dostosowywać je do konkretnej sytuacji. Potrafimy też niestety naginać poglądy na Boże tematy, zależnie od tego w jakim towarzystwie się znajdujemy. Przeważnie kończy się to stopniowym upodabnianiem do sposobu życia świata i rozwodnieniem prawdy Słowa Bożego. Pamiętajmy zawsze, że mamy do czynienia z po trzykroć świętym Bogiem, który nie toleruje żadnego nieposłuszeństwa wobec własnych wymagań.

Tak jak nie ma nic wspólnego między sprawiedliwością, a nieprawością, tak i my nie możemy próbować znaleźć drogi pośrodku. Nie możemy balansować na granicy pomiędzy dobrem, a złem i nie upaść w grzech. Chociaż wydaje nam się, że zawsze potrafimy w odpowiedniej chwili się wycofać, że jesteśmy wystarczająco silni, to Biblia mówi „wyjdźcie spośród nich”. Nie ma tu mowy o jakiejkolwiek zwłoce, ale znajdujemy jeszcze podkreślenie: „nieczystego się nie dotykajcie”. Powinniśmy zawsze natychmiast odwracać się od wszelkiego rodzaju zła. Nie jest też rzeczą dobrą jeżeli świadomie narażamy się na sytuacje o których czytamy: „wyjdźcie spośród nich”. Boże zasady są przejrzyste. W okresie Starego Testamentu był naród wybrany, który znał wolę Bożą, odłączony i poganie pozbawieni błogosławieństw, oddaleni od Boga. W Nowym Testamencie również są tylko dwie grupy ludzi: odrodzeni wierzący, świątynia Boga żywego i zgubieni grzesznicy zdążający na wieczne potępienie. Czarne i białe. W Słowie Bożym nie znajdujemy odcieni szarości. Jesteś albo sługą Boga, albo sługą diabła. „Nikt nie może dwom panom służyć” (Ewangelia Mateusza 6:24).

Słowo Boże mówi wyraźnie: „wyjdźcie”. Nie próbujmy nawet zaglądać przez uchylone drzwi. Świat zaprasza nas i dostarczy nam wiele wymówek, aby uspokoić nasze sumienie, aby tylko nasza społeczność z Panem została zakłócona, a nasz wizerunek chrześcijanina splamiony. Nie dajmy się wciągać w żadne sytuacje, które wymagają od nas kompromisów. Nie chodźmy w miejsca, w które nie moglibyśmy zaprosić naszego Pana. Zachowujmy nasze życie w czystości, nawet jeżeli będzie nas to coś kosztowało. Pan mówi: „moje jarzmo jest miłe”. Być może na pierwszy rzut oka tak to nie wygląda, ale później wydaje błogosławione owoce. Nie starajmy się nigdy stosować do przysłowia: Panu Bogu świeczkę i diabłu ogarek. Taka postawa stoi w całkowitej sprzeczności w nakazem uświęcania jaki do nas jest kierowany: „Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty” (1 List Piotra 1:16).

I jeszcze ostrzeżenie:

„Nie błądźcie, Bóg się nie da z siebie naśmiewać; albowiem co człowiek sieje, to i żąć będzie” (List do Galacjan 6:7)